تمام لحظات ناب رفتن و جداشدن....
جدا شدن از خود و خالی شدن...
برای رسیدن، به نقطه ای که آرامش و غمی توامان تو را به ورطه ی ظهور می کشاند...
کنار قدم های جابر، سوی نینوا رهسپاریم
ستون های این جاده را ما، به شوق حرم می شماریم
شبیه رباب و سکینه، برای شما بی قراریم
ازین سختی و دوری راه، به شوق تو باکی نداریم
فدایی زینب، پر از شور و عشقیم
اگر که خدا خواست، بزودی دمشقیم
لبیک یابن الحیدر
....
و در ادامه ی شعر که ترجمه ی آن در زیر آمده ما را همچون شما به میهمانی کربلا دعوت می نماید:
ای امیر نهر فرات! به سوی تو بیابان ها را پشت سر گذاشتیم
میزبانی کن از ما که ما میهمانان توایم
میزبانی کن از این خیل پیاده
روزها به سوی تو گام برمیداریم
و شب ها رویای تو را می بینیم
قدم ها و علم های جاده را می شماریم
و تا زمان رسیدن بر تو گریه می کنیم
همچون رود جاری می شویم
ای دریای بزرگی ها!
و به هیچ صخره و سدّی
اهمیت نمی دهیم و اعتنا نمی کنیم
بازدید : 134
لطفا صبر کنید ...
